ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | ||||||
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 |
معشوقه به سامان شد، تا باد چنین بادا ----- کفرش همه ایمان شد، تا باد چنین بادا
ملکی که پریشان شد، از شومی شیطان شد ----- باز آن سلیمان شد، تا باد چنین بادا
یاری که دلم خستی، در بر رخ ما بستی ----- غمخواره یاران شد، تا باد چنین بادا
هم باده جدا خوردی، هم عیش جدا کردی ----- نک سرده مهمان شد، تا باد چنین بادا
زان طلعت شاهانه، زان مشعله خانه ----- هر گوشه چو میدان شد، تا باد چنین بادا
زان خشم دروغینش، زان شیوه شیرینش ----- عالم شکرستان شد، تا باد چنین بادا
شب رفت و صبوح آمد، غم رفت فتوح آمد----- خورشید درخشان شد، تا باد چنین بادا
از دولت محزونان و از همت مجنونان ----- آن سلسله جنبان شد، تا باد چنین بادا
عید آمد و عید آمد، یاری که رمید آمد ----- عیدانه فراوان شد، تا باد چنین بادا
درویش فریدون شد، هم کیسه قارون شد ----- همکاسه سلطان شد، تا باد چنین بادا
آن باد هوا را بین، ز افسون لب شیرین ----- با نای در افغان شد، تا باد چنین بادا
فرعون بدان سختی، با آن همه بدبختی ----- نک موسی عمران شد، تا باد چنین بادا
آن گرگ بدان زشتی، با جهل و فرامشتی ----- نک یوسف کنعان شد، تا باد چنین بادا
شمس الحق تبریزی، از بس که در آمیزی ----- تبریز خراسان شد، تا باد چنین بادا
از اسلم شیطانی شد نفس تو ربانی ----- ابلیس مسلمان شد، تا باد چنین بادا
آن ماه چو تابان شد، کونین گلستان شد ----- اشخاص همه جان شد، تا باد چنین بادا
بر روح برافزودی تا بود چنین بودی ----- فرّتو فروزان شد، تا باد چنین بادا
قهرش همه رحمت شد، زهرش همه شربت شد ----- ابرش شکر افشان شد، تا باد چنین بادا
از کاخ چه رنگستش وز شاخ چه تنگستش----- این گاو چو قربان شد، تا باد چنین بادا
ارضی چو سمایی شد مقصود سنایی شد ----- این بود همه آن شد، تا باد چنین بادا
خاموش که سرمستم بربست کسی دستم ----- اندیشه پریشان شد، تا باد چنین بادا
غزل از مولانا جلال الدین محمد مولوی بلخی رومی (غزلیات شمس)
درود و صد درود بر روان پاک و بلندش
سلام دانیال
عجب شعر باحالی
دمت گرم
یادش بخیر...
سلام ادریس جان
هنر جناب مولانا تقدیم به همه شما دوستان - عیدتون مبارک
حالا یاد چی بخیر؟؟؟!!!
سلام وبلاگ خوبی دارید.موفق باشید
سلام ...
دم شما گرم ؛ به جان آدمیت ...