دوستانه ۳۲۱

دانشگاه سبزوار و دوستان

دوستانه ۳۲۱

دانشگاه سبزوار و دوستان

جزیره

من همون جزیره بودم ، خاکی و صمیمی و گرم

واسه عشق بازی موجها ، قامتم یه بستر نرم

یه عزیز دُردونه بودم ، پیش چشم خیس موجها

یه نگین سبز خالص ، روی انگشتر دریا

تا که یک روز تو رسیدی ، توی قلبم پا گذاشتی

غصه های عاشقی رو ، تو وجودم جا گذاشتی

زیر رگبار نگاهت دلم انگار زیر و رو شد

برای داشتن عشقت ، همه جونم آرزو شد

تو نفس کشیدی انگار ، نفسم برید تو سینه

ابر و باد و دریا گفتند ، حس عاشقی همینه

اومدی تو سرنوشتم بی بهونه پا گذاشتی

اما تا قایقی اومد ، از من و دلم گذشتی

رفتی با قایق عشقت سوی روشنی فردا

من و دل اما نشستیم چشم به راهت لب دریا

...

دانلود آهنگ جزیره

دانیال حداد شنبه 4 شهریور 1396 ساعت 00:16

نظرات 5 + ارسال نظر

رها شنبه 4 شهریور 1396 ساعت 00:56

سلام مرسی زیبا بود و چه با احساس خوندن به قول شما "استاد"

سلام ...
خواهش میکنم
از استاد به جز این هم انتظار نمیره

رها شنبه 4 شهریور 1396 ساعت 01:00

ما آدمها محبت که می بینیم
دور نمی شویم
گم می شویم
و خیال می کنیم همه جا یک اندازه محبت می بینیم
فکر می کنیم حتما کسی هستیم که این همه خوبی می کنند
لحظه ای نمی نشینیم بگوییم به خودمان
شاید کسی جایی دیگر نباشد
یا اگر باشد
خالصانه نباشد...

اگر باشه و فرضا خالصانه هم باشه ، حق داریم که احساس قانونی و شرعی یه آدم رو به بازی بگیریم که جای بهتری بریم؟

رها شنبه 4 شهریور 1396 ساعت 01:15

نه قطعا نه
ولی چه میشه کرد رسم روزگار همینه، بعضیا فقط میان که نمونن...
خواب مرا ببسته‌ای نقش مرا بشسته‌ای

وز همه‌ام گسسته‌ای بی‌تو به سر نمی‌شود

گر تو نباشی یار من گشت خراب کار من

مونس و غمگسار من بی‌تو به سر نمی‌شود

بی تو نه زندگی خوشم بی‌تو نه مردگی خوشم

سر ز غم تو چون کشم بی‌تو به سر نمی‌شود

یه بزرگی یه روزی روی یکی از پست های یه وبلاگی (پست خستگیای همین وبلاگ) نظر گذاشته بود که :
نمی روند ، خیالت راحت ... میروند که خلوت کنند و برمیگردند و ...

کلا زندگی مزخرفه ... ناجور مزخرفه !!!

رها شنبه 4 شهریور 1396 ساعت 02:01

به نظر من اونکه رفته دیگه رفته دیگه برگشتن نداره، رفته که خلوت کنه از نظر من بی معنیه به قولی آمدن راه و رسم دارد، آمدن ماندن دارد
الان مزخرفه براتون حق دارید
ولی
به اندازه ی کافی لبخند کنار بزارید واسه اونی که یه روزی میاد و موندگار میشه...

هیچکس موندگار نمیشه ...
همه تا یه ذره خوشی میزنه زیر دلشون ، دم در میارن ؛

به قول استاد :
ما از خوشی ها دلهامون آزرد
سد رو شکستیم دنیا رو آب برد ...

رها شنبه 4 شهریور 1396 ساعت 14:28

بیخیال دکتر اینقدر تلخ نباشید
میدونید، اشکال کار اینجاست که نباید به آدما بی دریغ خوبی کنی
یه خط کش دستت بگیر و با هر کس به اندازه لیاقتش خوب باش
اونوقت دیگه کسی خوشی زیر دلش نمیزنه، اونی که موندگار میشه میاد و به خاطر "خودت" می مونه...
این روزای مزخرف هم میگذره