هفت سال انتظار

سلام

ربیع الاول مبارک

هفت سال پیش که هنوز دانشجو نشده بودم ، جایی که از شکست در کنکور 89 ناراحت بودم ، گوش دادن به آلبوم یادگاری استاد سیاوش قمیشی ، حس تازه ای داشت ...

تا اون لحظه توی زندگیم ، شکست نخورده بودم ... حال و هوای اون آلبوم یه غم خاصی رو بهم القا می کرد و برام خیلی قشنگ بود ؛

چند تا عکس یادگاری ، بی خیال حرفایی که تو دلم جا مونده ، فرشته ، خیلی ممنون واسه هر چی که آوردی به سرم ، من فقط عاشق اینم حرف قلبت رو بدونم ، من به بن بست نرسیدم ، دو دریچه دو نگاه دو پنجره ، اینجوری که کلافه ای بدتره خوب دل رو بکن ، و ریمیکس هدیه ...

با خودم گفتم حس فوق العاده آلبوم یادگاری همراه با آهنگ های جزیره و گلهای پونه بعلاوه گوش دادن به ترانه های درخواستی رادیوجوان در شبهای سال 89 و نیمه اول سال 90 دیگه تکرار نمیشه . تا اینکه آلبوم سرگذشت در تاریخ 25 آبان 1396 منتشر شد ... آلبومی که با کلی تاخیر اومد ولی من رو به شدت شوکه کرد ...

بعد از آلبوم قاب شیشه ای 1377 ، دیگه آلبومی منتشر نشد که حال و هوای امید بیشتر از غم باشه ...

اما آلبوم سرگذشت توی اکثر آهنگها و ترانه هاش ، حال و هوای عرفانی و یک امید خاص داره ...

مخصوصا با شرایطی که من دارم ، شکست پشت شکست ، الان واقعا نیاز به این شوک بزرگ داشتم ...

من به آفتاب یه سلام تازه میدم ، جا میذارم این روزای بی فروغ رو